Το ψηφιακό «άλμα» πρέπει να συμπληρωθεί από μικρά βήματα
Γράφει ο Πρόεδρος του Επιμελητηρίου Έβρου, Χριστόδουλος Τοψίδης
Όλοι κατά καιρούς έχουμε παραδεχτεί ότι είναι πολύ δύσκολο – στα όρια του ακατόρθωτου- να χωρέσει η λεγόμενη ελληνική γραφειοκρατία σε ένα μόνο «κλικ» του ποντικιού του ηλεκτρονικού υπολογιστή. Ούτε και σε δύο, ούτε και σε τρία.
Παρά το γεγονός ότι όλοι και όλες το ζητούσαμε, ελάχιστοι/ες πιστεύαμε ότι θα γίνει, ως που -ευτυχώς- η ίδια η πραγματικότητα μας ξεπέρασε. Αυτό που στο κοντινό παρελθόν θεωρούσαμε ως ακατόρθωτο, πλέον συμβαίνει: η Ελλάδα έχει Ψηφιακή Διακυβέρνηση. Βέβαια, μπορεί σε αυτή την μετάβαση να συνετέλεσε η «πίεση» που άσκησε η πανδημία του κορωνοϊού, ωστόσο αυτό δεν αφορά το παρόν. Το αποτέλεσμα κρίνεται και αυτό είναι θετικό.
Το Επιμελητήριο Έβρου, όπως όλα τα Επιμελητήρια της χώρας, διασυνδέεται ηλεκτρονικά στο Γενικό Εμπορικό Μητρώο (ΓΕΜΗ), που αποτελεί τον μεγαλύτερο ηλεκτρονικό κόμβο στον οποίο καταγράφονται όλες οι επιχειρήσεις της χώρας. Εκτός από αυτό όμως και αρκετές από τις επιμέρους υπηρεσίες του παρέχονται και διαδικτυακά, διαθέτει ηλεκτρονικό σύστημα καθορισμού ραντεβού για το κοινό, ενώ και ένα μεγάλο μέρος της επικοινωνίας/αλληλογραφίας των τμημάτων του γίνεται ηλεκτρονικά.
Όμως, παρά το ότι όλα αυτά είναι εντυπωσιακά – ειδικά αν αναλογιστεί κανείς και τον χρόνο μέσα στον οποίο «χτίστηκαν» – πρέπει να παραδεχτούμε δύο πράγματα: α) ότι και πάλι δεν είναι αρκετά και β) ότι υπάρχει μία μερίδα ανθρώπων που δεν έχουν τη δυνατότητα ή/και την ικανότητα να χρησιμοποιήσουν τις ψηφιακές δυνατότητες που τους δίνονται.
Δεν έχουμε φτάσει ακόμη στο σημείο εκείνο που όλες οι παρεχόμενες υπηρεσίες θα μπορούσαν να γίνουν ηλεκτρονικά. Υπάρχουν ακόμη σημεία στα οποία απαιτείται η φυσική παρουσία του/της ενδιαφερόμενου/ης και η κατά πρόσωπο συναλλαγή με κάποιον υπάλληλο προκειμένου να ολοκληρωθεί η διαδικασία. Σε πολλές περιπτώσεις, αυτή μπορεί να είναι μία μικρή λεπτομέρεια επί του συνόλου της διαδικασίας, πλην όμως απαραίτητη.
Βέβαια, ευτυχώς, αυτές οι περιπτώσεις φθίνουν όλο και περισσότερο, όμως αν θέλουμε να μιλούμε για επιτυχημένη μετάβαση στην Ψηφιακή Εποχή, πρέπει όλοι και όλες να μπορούν να συμμετέχουν σε αυτήν.
Με άλλα λόγια -τουλάχιστον στη ζώνη εμβέλειας του Επιμελητηρίου Έβρου, αλλά όχι μόνο- υπάρχει ένα ποσοστό ανθρώπων που δεν έχουν την απαιτούμενη κατάρτιση για τη χρήση των ψηφιακών υπηρεσιών. Ευτυχώς και αυτό το ποσοστό βαίνει συνεχώς μειούμενο, ωστόσο πρέπει να ενταθεί η προσπάθεια κατάρτισης και εκπαίδευσης όσων δεν την έχουν. Κι αυτό γιατί δεν γίνεται να μιλούμε για Ψηφιακή Διακυβέρνηση αν αυτή δεν αφορά όλους και όλες τους/τις δυνάμει χρήστες/τριες.
Επιπλέον, σε ακριτικές περιοχές, όπως είναι ο Έβρος ανακύπτει το πρόβλημα της κάλυψης του δικτύου ίντερνετ. Ακόμη και σήμερα, υπάρχουν οι λεγόμενες «λευκές» περιοχές στις οποίες δεν «φτάνει» το διαδικτυακό σήμα, συνεπώς οι άνθρωποι που ζουν εκεί δεν έχουν τη δυνατότητα πρόσβασης στην Ψηφιακή Διακυβέρνηση, ανεξάρτητα από την ικανότητα τους να τη χρησιμοποιήσουν ή μη.
Συμπερασματικά, η εκτίμησή μου είναι ότι τόσο σε επίπεδο χώρας, όσο και τοπικά δεν έχουν γίνει απλά βήματα προς την Ψηφιακή Διακυβέρνηση – έχουν γίνει άλματα. Όμως, πρέπει να προσέξουμε και τα μικρά βηματάκια που είναι απαραίτητο να γίνουν με δεδομένο ότι η παροχή υψηλής ποιότητας υπηρεσιών σε όλους και όλες είναι υποχρέωση των παρόχων (ακόμη και αν ο πάροχος είναι το ίδιο το Κράτος) και δικαίωμα των ανθρώπων στους οποίους απευθύνονται.
Μπορείτε να ξεφυλλίσετε ηλεκτρονικά και τους 2 τόμους της έκδοσης «Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση ‘21» ΕΔΩ.
ΣΕΛ.354
